- MAXIMIANUS
- I.MAXIMIANUSEpiscopus Constantinopolit. post Nestorium, Concilio Ephesino, A. C. 431. depositum. Pietate et zelô inclitus, sed literarum rudis, et ad publice dicendum ineptus. Obiit A. C. 434. Proclô successore. Socr. l. 7. c. 34. et seqq. Item Diaconus Carthaginiens. a quibusdam Donatistis electus Episcopus,contra Primianum, a quo Maximianus ex communicatus fuerat. Hinc Primianistarum et Maximianistarum, inter Donatistas, nomina turbaeque. Augustin. l. 3. contra Creston. c. 6. et 7. Baron. A. C. 394.II.MAXIMIANUSM. Aurclius Valerius Hercules, Sirmiô oriundus, ob fortiter res gestas, praecipuis militiae muneribus admotus, et a Diocletiano consors Imperii factus est, A. C. 286. In Gallia Bagaudas dissipavit, cum ducibus corum Aeliano et Amando, qui Imperatores dici voluerunt. Dein, ob saevitiam in Christianos, eo gratior Imperatori, persecutionem ingentem excitavit, quâ durante Christianis neque emere neque vendere, imo neque aquam haurire, aut frumentum molendum tradere licuit, nisi prius Idolis, quae in omnibus vicis passim erecta stabant, tura adolevissent. Cum suppliciis Martyrum constantiam frangi non posse videret, ad Thermas, quas Romae Carthagineque exstructum ibat, aedificandas eos condemnavit. Similiter Mediolani, et Aquileiae in Palatio, Veronae in Amphitheatro etc. crigendo occupatos tenuit. Interea Quenquegentianos in Africa domuit et pace ubique victoriis Diocletiani Galeriique Armentarii partâ, omnîum in hoc unum conversus labor. Fertur, cum Maximianô ludos Circenses spectante, populus duodecies succlamâsset, Occidantur Christiani, Praefectum Praetorio Eugenium Hermogenianum persecutionis tam funestae primum fuisse auctorem, quae postmodum Edictô publicô confirmata, A. C. 302. et 303. Tum Christianorum sanguino inundatus orbis, et in sola Aegypto ultra 144000. Christianorum necata, septingentis milibus in exilium pulsis: Quare etiam nomen illorum exstinctum rati Imperatores, tropaea, cum superbis inscriptionibus, passim erexerunt. Sed A. C. 304. Diocletianus et Maximianus, purpurâ depositâ, ille Nicomediam, hic Mediolanum secessit, et quidem ille sponte, hic tantum non invitus Maritus Eutropiae Syrae, cuius filiam ex priore coniugio susceptam Constantio Chloro despondit, ex illa Maxentium quem tamen Victor, de Caesar, c. 56. ab uxore suppositum fuisse scribit, et Faustam Constantino M. in matrimonium datam, suscepit. Audiô, Maxentium Imperatorem proclamatum, prodiit denuo, Severo exitii causa: Constantinum quoque per Faustam perditurus, frustra fuit; ab illo tandem Massiliae obsessus, sibi ipsi, desperatis rebus, fauces elisit, A. C. 310. Euseb. l. 8. Eutrop. l. 9. Oros. l. 7. Amm. Marcellin. l. 16. Zosimus l. 2. Socr. l. 1. Theodoret. l. 5. etc.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.